Dennis Jongbloed

Hij studeerde Fiscaal Recht, ging aansluitend werken bij een belastingadvieskantoor in Enschede, na vijf praktijkervaring stopte hij om belastingparadijzen als Monaco, de Maagdeneilanden, Cyprus, Malta, Dubai, Quatar, Zwitserland te bezoeken. “Ik wilde weten hoe de economie draait als je geen belasting heft.” Hij bezocht ministeries, scholen, bedrijven en trustkantoren. “De economie draait in die landen op btw, belasting in de winkels, soms grond- en hulpstoffen en kleine belastingheffing op vermogen van mensen die er komen.” Jongbloed kwam terug naar Nederland en wilde graag bij de overheid gaan werken om wetgeving te schrijven: “Belastingwetten zo te herschrijven dat ze een economische impact zouden hebben. Bijvoorbeeld een slimme heffing om innovatieve bedrijven te stimuleren of om bedrijven te enthousiasmeren in hun in hun eigen regio te investeren. Hij zag voorbeelden in Zweden waar de hypotheekrente werd afgeschaft. “Het duurt een half jaar, dan is het bijgetrokken; dat hadden we hier ook kunnen doen.”

Sterker nog, hij ergert zich aan veel wetten waar zijns inziens niets van klopt. Zoals het gedoe zzp-regelgeving: “Er zijn 300.000 ondernemers de nek omgedraaid.” Toen de overheid niet op hem bleek te wachten, wilde hij graag het kantoor overnemen waar hij werkte. “Ik weet zeker dat ik het beter kon.” Maar ze (hij en de eigenaar) kwamen er niet uit. “Achteraf ben ik daar blij om, ik had het niet kunnen betalen, de economie zakte daarna in elkaar.” Op 1 december 2005 startte hij daarom zijn eigen Jongbloed Fiscaal Advies. Ondernemerschap was niet helemaal vreemd voor hem, zijn vader had een installatiebedrijf in Glanerbrug. Maar de ondernemersgoden leken Jongbloed niet heel gunstig gezind, binnen twee maanden na de start van zijn bedrijf ging zijn grootste klant failliet en de op één na grootste klant schopte hij er zelf uit, “omdat het eikels waren.” Het verleidde zijn eerste werknemer Sanne tot de uitspraak: “Zo, dan kunnen we de goodwill versneld afschrijven.”

Al in de tijd dat Jongbloed in loondienst  werkte, was hij al een autofanaat, zoals hij zichzelf noemt. “Ik heb een Kia Sorento gereden, een VW Beetle, een Alfa, een oude Rover P5 heb ik nog en een Bentley T2 uit 1980, maar die is inmiddels verkocht. “En toen een Maserati.” Via een wederzijdse klant kwam Jongbloed terecht bij Wiggers. “Ik was eigenlijk op zoek naar een Audi A5. En toen kocht ik mijn eerste Maserati Quattroporte op advies van Marcel. Hij zei, ‘koop deze nou, een smaalvolle auto, je hebt succes en dat mag je laten zien’. En als je er één keer in gereden hebt, ben je verkocht: de kracht, de snelheid… 500 pk en een fantastisch geluid.” Jongbloed heeft er nu twee gehad: “De auto kost nieuw een kleine twee ton, ik heb hem gekocht toen hij acht jaar oud was, voor veertig mille en ik schrijf tien mille af in twee jaar, dan ruil ik de auto weer in.” Hij heeft een nieuwe tweedehands besteld, een Maserati Granturismo.

“Ik denk dat het gros van mijn klanten mijn auto heel leuk vindt, ook omdat ze zien dat het een oudere is. Ik moet wel zeggen dat ik klanten in de zorg en het onderwijs niet bezoek met deze auto. De Maserati Granturismo die ik heb besteld is in dezelfde kleur, de niet-kenner ziet het verschil niet, anders had ik het niet gedaan…”

Jongbloed is met gevoel voor overdrijving ‘verknocht aan Wiggers en Wiggers Mastercars’. “Jaren geleden stopte op Tweede Kerstdag de auto. Ik heb Marcel gebeld, binnen een half uur stond hij er, auto werd afgesleept, andere auto mee en ik kon verder, dat is natuurlijk super. Marcel regelt dingen, en daarom is nu mijn hele kantoor klant bij hem. En inmiddels doet hij dat ook voor een aantal klanten van mij. En het is echt veel goedkoper dan wanneer ik zelf zou doen. Als mijn auto een beurt moet, haalt hij de auto op bij kantoor en ’s avonds als ik naar huis ga staat hij er weer.”